Quellen zur Geschichte der Juden im Erzbistum Mainz (1273-1347)

Zurück zur Übersicht

340 Quellen in diesem Teilcorpus. Sie sehen die Quelle 153.

Ebm. Mainz 1, Nr. 150

1323 Februar 13, Aschaffenburg

Der Mainzer Elekt Matthias [von Buchegg] bekundet, dass er Ritter Hartmut [V.] von Kronberg, seinem Burggrafen auf der Starkenburg, bis zum nächsten Fest Conversio Pauli (25. Januar) 400 Pfund Heller erstatten muss, mit denen Matthias seine und der Mainzer Kirche Schulden bei der römischen Kurie bezahlt hat. Erhält Hartmut das Geld nicht zum vereinbarten Termin zurück, ist er nicht länger an seine Verpflichtung gebunden, die dem Ritter Georg von Werberg verpfändeten Güter des Ausstellers in Wattenheim auszulösen. Sollten die 400 Pfund nicht ausgezahlt werden, erhalten Hartmut oder seine Erben alle Einkünfte des Elekten in Bensheim an Judensteuern, anderen Beden oder sonstigen Leistungen, bis die Schuld damit getilgt ist, selbst wenn er nicht mehr das Burggrafenamt innehaben sollte. Löst er nach Erhalt der Schuldsumme die Wattenheimer Güter aus, behält er sie gemäß den festgelegten Bedingungen. Gibt er das Burggrafenamt auf, nimmt er sie zu Lehen, bis er den für die Lösung aufgewandten Betrag vom Erzbischof zurückerhalten hat. Sodann fallen die Güter frei an diesen und seine Nachfolger.

Nos, Mathias, dei et apostolice sedis gratia sancte Moguntine sedis electus, recognoscimus tenore presencium publice profitentes nos a strennuo [!] milite Hartmuͦdo de Kronenberg, burgravio nostro in Starkenberg quadrigentas libras hallensium mutuo recepisse et easdem nobis numeratas et traditas in evidentem nostram et ecclesie nostre Moguntine utilitatem, videlicet in solucionem debitorum nostro et ecclesie nostre Moguntine nomine in Romana curia contractorum fore conversas, quas eidem usque ad festum conversionis sancti Pauli proxime venturum solvere promittimus per presentes. Et si forte in solucione eiusdem pecunie infra predictum terminum negligentes fuerimus, extunc predictus Hartmuͦdus ad liberacionem seu redemptionem bonorum nostrorum in Wattenhein strennuo militi Georgio de Werberg pignori obligata minime teneatur, quam quidem liberacionem per prefatum Hartmuͦdum faciendam tempore medio teneri volumus in suspenso, sed soluto sibi infra predictum terminum pecunia memorata idem Hartmuͦd predicta bona redimere et liberare tenebitur, sicut in litteris inde confectis plenius continetur. Si vero predicte quadringente libre sibi, ut premittitur, non fuerint persolute, volumus, ut idem Hartmuͦdus vel eius heredes omnes redditus et proventus nostros in Benshein, sive in stùris iudeorum ac aliis precariis seu obvencionibus quibuscumque consistant, quos sibi et suis heredibus pro memorata pecunia presentibus obligamus, post lapsum termini predicti libere recipiant et in usus suos convertant, eosdem fructibus reddituum et obvencionum huiusmodi secundum estimacionem, que wlgo [!] herrengúlde dicitur, in sortem usque ad extenuacionem dicte pecunie computandis, quos quidem redditus, proventus et obvenciones sibi et heredibus suis sive in predicto burggraviatus officio maneat sive cedat remanere sic ut premittitur volumus obligatos et sorte quadrigentarum librarum pretactarum memorato Hartmuͦdo vel eius heredibus taliter persoluta extunc dicti redditus, proventus et obvenciones ad nos, nostros successores et ecclesiam Moguntinam eo ipso libere revertantur. Porro si solutis memorato Hartmuͦdo infra predicti temporis spacium quadringentis libris predictis ipsum bona nostra predicta in Wattenhein liberare contigerit, idem Hartmuͦdus et sui heredes eadem bona modis et condicionibus retinere debebunt, sicut in prioribus litteris inde confectis clarius est expressum, eo adiecto et circa easdem litteras specialiter inmutato, quod, si ipsum Hartmuͦdum predicto burgraviatus officio quovis modo cedere vel renunciare contigerit et eidem ulterius non preesse, extunc inantea idem Hartmuͦdus et sui heredes predicta bona in Wattenhein titulo feodi retinere debebunt, fructibus eorundem bonorum in sortem minime conputandis, donec sibi vel suis heredibus de residua pecunia occasione dicte liberacionis seu redempcionis tempore cessionis seu renunciacionis predictarum sibi debita dedictis et compensatis ante receptis per nos vel nostros successores fuerit integraliter persoluta. Soluto tamen sibi vel suis heredibus huiusmodi residuo, extunc cessante feodo predicta bona ad nos et nostros successores eo ipso libere revertentur. Et in evidenciam omnium premissorum sigillum nostrum presentibus est appensum. Datum Aschaffenburg, idus februarii, anno domini millesimo CCCᵒ vicesimo tercio.

Überlieferung:

Würzburg, StA, Domkapitel Mainz Urkunden MU 2610, Orig., lat., Perg.

  • Regesten der Stadt Heppenheim, Nr. 128, S. 99;
  • REM 1, 1, Nr. 2412, S. 476.
  • GJ 2, 1, S. 65.

(gem.) / Letzte Bearbeitung: 02.07.2015

Zitierhinweis

Corpus der Quellen zur Geschichte der Juden im spätmittelalterlichen Reich, hg. v. Alfred Haverkamp und Jörg R. Müller, Trier, Mainz 2015, MZ01, Nr. 150, URL: https://www.medieval-ashkenaz.org/MZ01/CP1-c1-00yn.html (Datum des Zugriffs)

Lizenzhinweis

Die Datensätze stehen unter einer Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) Lizenz und können unter Berücksichtigung der Lizenzbedingungen frei nachgenutzt werden. Sofern nicht anders angegeben, sind die verwendeten Bilder urheberrechtlich geschützt.

Zurück zur Übersicht